ხელისუფლების PR უნიათობა

ხელისუფლების PR უნიათობა; ახალაიას ახალი ბრალი; 4 წამყვანი კონფესია და ამერიკის რეაქცია; რაზე აგებს პასუხს ვანო მერაბიშვილი? თბილისის საკრებულო და "საოცნებო ძვალი"

 თბილისის "იუსტიციის სახლი" კვლავ დაკეტილია. მინისტრმა წულუკიანმა ყველაფერზე ილაპარაკა შუბლაძესთან, გარდა იმისა, რატომ უწევთ თბილისელებს საზიზღარ "ძველ რეესტრში" ტალახის ზელა ელემენტარული ცნობის ასაღებად?

კარგით, დავუშვათ, სახურავი დააზიანა ქარმა. რა გახდა მისი  შეკეთება?

რა არის ეს: საკუთარ ხალხზე შურისძიება და საკუთარი ხალხისთვის ნიშნის მოგება?

ისევ და ისევ, ნუთუ ხელისუფლებას ჰგონია, რომ ამით ნაციონალებს აყენებს ზიანს?

საერთოდ, ძალიან უჭირს ახალ მთავრობას PR-ი. ყველაფერი აქვთ თითქოს: ფულიც, ძალაუფლებაც, მედიაც,  მათ შორის ისეთი სპეციალისტები, როგორებიც შალვა რამიშვილი და კოკა ყანდიაშვილი არიან, მაგრამ, ამ მხრივ, მაინც ვერაფერს აბამენ თავს. ალბათ, იმიტომ, რომ კიდევ სჭირდება რაღაც, ანუ განსაკუთრებული ალღო, ნიჭი, რაც ესოდენ უხვად ჰქონდა მიშას (ყველა-ყველა და ამის დეფიციტს ვერ დასწამებ) და რასაც ანგლოსაქსურ სამყაროში Drive-სა და Leadership-ს უწოდებენ.

ბოლო მაგალითია ლეგენდარულ "თბილსრეს"-ზე ახალ გენერატორთა მშენებლობის პრეზენტაცია. აქვე უნდა ითქვას, რომ საქართველოს ეკონომიკისა და ენერგეტიკისთვის ეს ათასჯერ უფრო მნიშვნელოვანი მოვლენაა, ვიდრე მიშას მიერ გახსნილი პატარა სასტუმროები მათი ბიოტუალეტებით და მრავალგზის პრეზენტირებულ ობიექტებსა თუ მშენებლობებზე სხვადასხვა წითელი ლენტის გაჭრა ისე, რომ "გამარჯვებული ხალხის ტელევიზიის" მიერ გამოთაყვანებული მოსახლეობა ვერც კი ამჩნევდა: ეს ობიექტი, სულ რაღაც, 3 კვირის წინ უკვე გაიხსნა და ლენტიც გაიჭრა.

ამისგან განსხვავებით, არავითარი სიყალბე ახალი თბოელექტროსადგურის პრეზენტაციაში არ იყო და (ვიმეორებ) ათასჯერ უფრო მნიშვნელოვანიცაა, ვიდრე ბათუმის ყბადაღებული კაფეები, მაგრამ პრეზენტაციამ გარდაბანში მაინც რაღაცნაირად უღიმღამოდ, უნიჭოდ ჩაიარა.

იმიტომ, ალბათ, რომ სწორედ ნიჭი აკლიათ და ტყუილად ნუ მიბაძავენ ამ საქმის დიდოსტატ მიშას. რაც სულაც არ ნიშნავს, PR-ს ყურადღება არ მიაქციონ. მაგალითად, სანამ გვიან არ არის, გადაჭრან ფინანსთა მინისტრ ნოდარ ხადურის პრობლემა! როგორი შესანიშნავი მინისტრი და მეცნიერიც არ უნდა იყოს, სწორედ PR თვალსაზრისით  მეტად საშიში ფიგურაა და მიშისტებს, აგრეთვე, მათ მომხრეებს შესაბამისი საზოგადო განწყობის შექმნაში უწყობს ხელს უნებლიეთ. მარტო ბოლო სარესტორნო ისტორია რად ღირს!

განწყობა კი, როგორც პატრიარქმა შეგვახსენა გასულ კვირას, დამოკიდებულების განმსაზღვრელია.

ძალიან საეჭვოა, აგრეთვე, სოზარ სუბარს ისე სჭირდებოდეს "წიწაკის გაზი", სხვაგვარად ციხის ბუნტს თავიდან ვერ იცილებდეს. არადა, მასის ფსიქოლოგია ისეა მოწყობილი,  დაზგური ტყვიამფრქვევების ციხეებში შეტანაც კი არ გამოიწვევდა იმგვარ რეაქციას, როგორსაც "წიწაკის გაზი!"

"წიწაკის გაზიიიიიიიიიიიიიი!!!"

სწორედ PR-ული თვალსაზრისით უფრო შთამბეჭდავია. და თუ ასეთ წვრილმანებს ხელისუფლება ყურადღებას არ აქცევს, უფრო მალე დაერხევათ სულ სხვა ნიავი, ვიდრე თავად ეიმედებათ.

აშკარად ჰგონიათ, რომ დრო ჯერ კიდევ ბევრი აქვთ. ამაში საბედისწეროდ ცდებიან. სინამდვილეში ბევრად ნაკლები აქვთ, ვიდრე მიშას ჰქონდა.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

გასულ კვირას პროკურატურამ დათა ახალაიას მორიგი ბრალი წაუყენა: ამჯერად ვიღაც "ძველი ბიჭი" ადებს ხელს, რომ პირადი წყენისა და ბოღმის გამო ("გოგოს გულისთვის") ოქროყანაში აუყვანია, იქ ცემით გაუხეთქავს და, შემართული იარაღით ხელში, ბოლო ყლუპამდე დამტკბარა მათი დაბეჩავება-დამცირებით.

ეს ამბავი მოხდა ზუსტად იქ, სადაც საბრალო სანდრო გირგვლიანი სიკვდილამდე აწამეს "შარდენ-ბარში" დედის გინებისთვის.

მიშას ერთხელ ძალიან საინტერესო რამ წამოსცდა საკუთარ გუნდზე საუბრისას: "განსხვავებით შევარდნაძის ხელისუფლების წარმომადგენლებისგან, ესენი არაკორუმპირებულები არიან, ამიტომ ღირსება გააჩნიათ და შეურაცხყოფასაც არავის შეარჩენენო".

სხვათა შორის, ნიშანდობლივია, რომ ეს ფრაზა სწორედ მაშინ თქვა (ვითომ სხვა თემაზე და ვითომ სასხვათაშორისოდ), როდესაც იგივე სანდრო გირგვლიანის მკვლელობა მწვავედ განიხილებოდა "ტვ-იმედის" წყალობით.

რამდენად არაკორუმპირებულნი იყვნენ "ესენი", სხვა საკითხია (იხილეთ "სიმამრის" სასახლე წყნეთში!), თუმცა აქ მაინც სხვა რამაა საგულისხმო: ის უტვინო და უზნეო ბიჭბუჭები (ასეულობით იყვნენ ძალისმიერ სტრუქტურებში), რომლებმაც ე.წ. "ვარდების რევოლუციის" შედეგად პრეზიდენტ მიშასგან უდიდესი ძალაუფლება მიიღეს, შეიძლება (დავუშვათ) მართლა არ იყენებდნენ მას პირადი გამდიდრებისთვის, მაგრამ რაკი ამის გამო ღირსებით აღსავსენი იყვნენ, განსხვავებით შევარდნაძის ჩინოსნებისგან, იმავე ძალაუფლებას აუცილებლად გამოიყენებდნენ პირადი ვნებების, ღირსებისა და თავმოყვარეობის დასაცავად!

ამ კონტექსტში არავითარი მნიშვნელობა არა აქვს, კონკრეტულად რა გახდა ოქროყანის ბოლო ეპიზოდის მიზეზი: მართლა ახალაია "ურეკავდა" თუ პირიქით, ისინი ურეკავდნენ იმ გოგონას და ასე შემდეგ. ანგელოზებს არც ესენი ჰგვანან. სპეკულაცია უთვალავი, შეიძლება იყოს, ისევე, როგორც ვანო მერაბიშვილის ღირსპატივცემული მეუღლის რესტორანში შეურაცხყოფის გამო, პოლიციელის სასტიკი ცემის გარშემო: "აბა რომელი ქართველი კაცი აიტანდა?.." "აბა, მე ვიყო მინისტრი და ჩემს ცოლს ვინმემ..." და ა.შ. და ა.შ.

მაგრამ მთავარი აქ სხვაა: რამდენადაც ქრთამის აღება მიაჩნდათ "რევოლუციური დათქმის" დარღვევად, იმდენადვე ბუნებრივად მიიჩნევდნენ, რომ ნორმალურია, ძალაუფლება პირადი მოტივებით გამოიყენო, რათა საკუთარ თვალში არ დაჩმორდე და პატიოსნად მოპოვებული ღირსება არ დაკარგო. სხვის თვალშიც კი არა _ თუნდაც მხოლოდ საკუთარ თვალში!

სწორედ ეს იყო "მიშას აღთქმა", ერთგვარი "კონტრაქტი" იმ სოციალურ კატეგორიასთან, რომელიც მან მოიყვანა ხელისუფლებაში რევოლუციის შემდეგ და ნუღარავის უკვირს, თუ გირგვლიანის მკვლელები სულ მალე გამოუშვა ციხიდან.

და რაკი ასეთი ეპიზოდი უამრავია მიშას მმართველობის პერიოდში (შეუდარებლად მეტი, ვიდრე ედუარდ შევარდნაძის პრეზიდენტობისას, თუმცა ერთიც არ მახსენდება), მაშასადამე, მართლა სისტემასთან გვაქვს საქმე. ხოლო სისტემის პირველწყაროს ძიებისას შესაძლოა, იმ საშინელ დასკვნამდეც მიხვიდე, რომ "გასამარჯვებლად მომზადებული ხალხი", რომელიც 2003 წლის 22 ნოემბერს, თავისუფლების მოედანზე, "შევარდნაძის კორუფციულ სისტემას" ანგრევდა, რეალურად სანდრო გირგვლიანის წამებისა და მკვლელობისთვის ამზადებდა სისტემურ ნიადაგს!

ეს დასკვნა, რა თქმა უნდა, ბევრს არ მოეწონება, განსაკუთრებით იმავე "ვარდების იდეოლოგებს", ანუ დღეს "ქართულ ოცნებაში" შეპარულ "ღირებულებით მიშისტებს", ფარულად რომ ეტრფიან მის "რეფორმაციას". მაშინ აგვიხსნან: რატომ არ მომხდარა ედუარდ შევარდნაძის 11-წლიანი მმართველობისას არც ერთი ისეთი შემთხვევა, როგორიცაა ამ უტვინო ბიჭბუჭების მიერ ოქროყანის გამრავლებული ეპიზოდები?

რა, კახა თარგამაძის ჩინოსნები ნაკლები მხეცები იყვნენ? თუ საკუთარ ცოლებს ნაკლებად სცემდნენ პატივს და "რამე რომ იყოს" ნაკლებად იბოღმებოდნენ?  

ძალაუნებურად გაგახსენდება გენიალური იოსებ ბროდსკი და მისი "...Но ворюга мне милей, чем кровопийца".

ძნელი წარმოსადგენი არ არის, რა აღშფოთების ბღავილი მოჰყვება, ალბათ, ამ ტექსტს, განსაკუთრებით მათი მხრიდან, ვინც საბრალო, წამებით მოკლული, იურიდიულად სრულიად უდანაშაულო ახალგაზრდის და მისი ოჯახის ტრაგედიით სპეკულირებდა მთელი ამ წლების განმავლობაში, რათა "ისედაც აგორებულ ტალღას" სათავეში მოსჯდომოდა და "სწორი მიმართულებით" წაეყვანა. მაგალითად, 2008 წლის 20 იანვარს, რესპუბლიკის მოედნიდან არა რუსთაველზე, არამედ იპოდროზმე.  

მაგრამ მაშინ კეთილი ინებონ და თვითონ ახსნან ეს უცნაურობა.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

გასული კვირის ძალიან სარისკო გადაწყვეტილებაა 4 წამყვანი კონფესიისთვის სახელმწიფო დაფინანსების დაწესება. საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია საპროტესტოდ ხმას არ ამოიღებს, რადგან ხელისუფლების ვერდიქტი მტკიცე ჩანს და შეუვალი. ანუ, უკვე არ შეიცვლება და არასასურველია, აპროტესტო ის, რაც არ შეიცვლება. ძალიანაც რომ არ მოგწონდეს.

თუმცა, პრობლემის ამგვარი გადაწყვეტა სერიოზულ საერთაშორისო რისკებს წარმოშობს, რაკი ეს დასავლეთში აუცილებლად აღიქმება, როგორც ახალი კონფესიების დისკრიმინაცია. განსაკუთრებით მწვავე იქნება ამერიკის რეაქცია. ამერიკა ემიგრანტების ქვეყანაა და ის არგუმენტი, რომ რაიმე კონფესია "ტრადიციულია", ხოლო სხვები _ არა, იქ არ გაჭრის.

1998 წელს ელცინის რუსეთშიც მიიღეს მსგავსი კანონი და მხოლოდ 4 ტრადიციული რელიგია გაუთანაბრეს რუსულ მართლმადიდებლობას, რასაც ვაშინგტონის უმწვავესი რეაქცია მოჰყვა.  სხვათა შორის, ევროპა-ამერიკისა და დასავლური ორიენტაციის დისკურსში ქართული პოლიტიკური კულტურა ყოველთვის არ ითვალისწინებს საკმაოდ ღრმა სხვაობებს ახალ და ძველ ევროპას შორის.

იმ გაგებით, რომ ამერიკა სწორედ "ახალი ევროპაა" და ის, რაც მისაღებია საბერძნეთსა თუ იტალიაში, ყოვლად მიუღებელი იქნება ახალი კაპიტოლიუმის ბორცვზე. არადა, იმის გათვალისწინებით, რომ საქართველოს ახლა ჰაერივით სჭირდება ამერიკის მხარდაჭერა, იქ ქართული დემოკრატიის ხატის შენარჩუნება, ბევრად ჭკვიანური იქნებოდა, ყველაფერი დარჩენილიყო ისე, როგორც დღემდე იყო, ანუ სახელმწიფოს დაეფინანსებინა მხოლოდ ერთი ეკლესია, ან დაეფინანსებინა ყველა, მათ შორის პროტესტანტები და იეღოველები, რაც, რასაკვირველია, არარეალური იქნებოდა.

მთავრობამ აირჩია საშუალო ვარიანტი, რითაც კიდევ ერთხელ დადასტურდა ბევრისთვის მიუღებელი და გაუგებარი დებულება, რომ პოლიტიკაში "ოქროს შუალედი", სინამდვილეში, ხშირად ნეხვის შუალედია და "ვერცხლის" ან "ბრინჯაოს" უკიდურესობა სჯობია.

მით უმეტეს, როცა საქმე მხოლოდ სტატუს კვოს შენარჩუნებას ეხება. ხოლო სიახლეს, მაინცდამაინც, არც არავინ ითხოვდა.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

გრძელდება ვანო მერაბიშვილის სასამართლო პროცესი 26 მაისის საქმესთან დაკავშირებით. ვანოს ადვოკატებმა ამგვარი ტაქტიკა აირჩიეს: "მინისტრმა კი გასცა ბრძანება, მომიტინგეები ყოველმხრივ ალყაში მოექციათ (მათი განიარაღების მოტივით) და არა, უბრალოდ, დაეშალათ (გაექციათ), მაგრამ ის კი არ უბრძანებია, სასტიკად აწამეთ და სცემეთო". ამიტომ, თურმე, პასუხი კონკრეტულმა პოლიციელებმა უნდა აგონ და არა მინისტრმა, რაკი აქციის დაშლა კანონიერი იყო და ეს დასავლეთმაც აღიარა მაშინ.

კი, მაშინ(!) აღიარა, მაგრამ დღევანდელ(!) სასამართლოზე ეს ლოგიკა მხოლოდ იმ შემთხვევაში იმუშავებდა, თუ ვანო მერაბიშვილის პროცესი იურიდიული ფენომენი იქნებოდა და არა 2012 წლის 1-ლი ოქტომბრის "ელექტორალური ამბოხისა" და "საარჩევნო გადატრიალების" ლოგიკური შედეგი.

ამ სიტუაციაში კი მოქმედებს ომის (იგივე რევოლუციის) ლოგიკა!

მაგალითად, როდესაც ბალკანეთზე ჩადენილ დანაშაულებს იძიებდა, ჰააგის საერთაშორისო ტრიბუნალი სერბ გენერლებს სრულიად ლეგიტიმური სამხედრო გადაწყვეტილებებისთვის და გაცემული ბრძანებებისთვის ასამართლებდა, რაკი ამ ბრძანებების შედეგად, კონკრეტულმა სერბმა ჯარისკაცმა კონკრეტული ხორვატი ან მუსლიმანი მაცხოვრებელი მხეცურად აწამა.

არადა, გენერალს ხომ არ უბრძანებია, აწამეო? "გაჩხრიკე და განაიარაღეო", – უბრძანა.

ისე, ვანო მერაბიშვილი მეტისმეტსაც ნუ იწუწუნებს, რაკი ახლაც ყურში "რეკს" მისი ხითხითი ე.წ. "ფოტოგრაფების საქმეზე" _ არჩევნების მეორე დღესვე ვირთხასავით გაპარულ ადეიშვილთან სატელეფონო საუბრისას: "ა კანფეტი... კანფეტი..."

რისთვის სჯიდნენ ფოტოგრაფებს? რა თქმა უნდა, იმავე 26 მაისის ფოტოებისთვის! თუმცა მოითხოვდნენ, "უფრო მეტი" ეღიარებინათ საპროცესო შეთანხმების გასაფორმებლად. ამიტომ, საბრალო ფოტოგრაფები თვითონ იგონებდნენ, თავად თხზავდნენ და ყვებოდნენ ათას სისულელესა და ზღაპარს "რუსულ ГРУ-სთან თანამშრომლობის" შესახებ, რათა როგორმე საპროცესო შეთანხმებისთვის მიეღწიათ და ციხიდან გამოსულიყვნენ.

ამის პატრონებსა და ავტორებს კიდევ ძალიან უკვირთ: "დათქმითი სამართალი ახლა ჩვენს წინააღმდეგ რატომ გამოიყენებაო". ჰოდა, მორთავენ ხოლმე დემაგოგიას გრიგოლიასთან: "ჩვენ თუ არასწორად ვიქცეოდით, თქვენ მაინც ხომ სამართლიანნი უნდა იყოთო".

ამ წინააღმდეგობას არსად კვეთს ის დებულება, რომ, თუკი სადმე რაიმე სამართალია, იმ მიტინგის რეალური ორგანიზატორი ქალბატონი (სხვის შვილებს რომ მოუწოდებდა, არ შედრკეთ, თავები ახეთქინეთო და საკუთარი შვილი პირველი გააპარა მანქანით), როგორც მინიმუმ, ვანოს გვერდით უნდა იჯდეს იმავე საბრალდებო სკამზე!

შენიშვნა: "მოჭადრაკე" ნონა გაფრინდაშვილს ნამდვილად არ ვგულისხმობ.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

გულის მოსაოხებელი სახალისო სანახაობა კი საკრებულოში ვითარდება: როგორც ჩანს, იმ ხალხმა, ვინც დროულად გადახტა მიშას გემიდან, გულდადინჯებით ჩათვალა, რომ ახალ გემზე ადგილი გარანტირებული აქვს. ამიტომ იოლად ამბობენ უარს დედაქალაქის ბიუჯეტის დამტკიცებაზე, რაკი მტკიცედ სწამთ: ახალ საკრებულოში თუ არა, რომელიმე სამინისტროში მაინც მოხვდებიან "ყუათიან ადგილზე".

ოღონდ პრობლემა ისაა, რომ იმავე საკრებულოს "არანაციონალური უმრავლესობის" საკმაოდ მნიშვნელოვან ნაწილს ამის არ სჯერა, ანუ არა აქვს იმედი, რაიმე ისეთ "ძვალს"  გადმოუგდებენ საკრებულოს დაშლისა და დედაქალაქში საარჩევნოდ ცენტრალიზებული მმართველობის შემოღების შედეგად, რაც მათ სულიერ თუ მატერიალურ შიმშილს დააცხრობს. ამიტომ, სულაც არ არის გამორიცხული, 10 რიცხვამდე, _ როცა ბიუჯეტის დამტკიცების ბოლო ვადაა, _ თბილისის საკრებულოში კვლავ შეიქმნას დროებითი "ნაციონალური უმრავლესობა", რათა ბიუჯეტი დაამტკიცოს და მერე ისევ დაიშალოს.

თუმცა... გააჩნია, რა შემთხვევაში! უფრო ზუსტად, გააჩნია, "საოცნებო ძვალი" რამოდენა და რამდენად მადისაღმძვრელი იქნება.

ზურაბ ღოღობერიძე, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook